Tokarka uniwersalna jest obrabiarką przeznaczoną do obróbki skrawaniem przedmiotów o powierzchni obrotowych takich jak wałki, stożki, kule, gwinty wewnętrzne i zewnętrzne. Obróbka skrawaniem jest produkcją wielu metalowych wyrobów, może być również stosowana do materiałów, takich jak drewno, tworzywa sztuczne, ceramika lub kompozyty. Współcześnie poza konwencjonalnym sposobem obróbki skrawaniem stosuje się elektryczne obróbki tłoczne, obróbki elektrochemiczne, obróbki wiązką elektronów, obróbki fotochemiczne i ultradźwiękowe. Narzędzie, które konwencjonalnie obrabia materiał taki jak drewno lub metal jest nóż tokarski, wiertło lub narzędzie służące do gwintowania. Obróbkę skrawaniem na tokarce uniwersalnej określa się toczeniem.
Na czym polega toczenie tokarką?
Toczenie wykonuje się przez wprawienie w ruch obrotowy obrabianego przedmiotu, a następnie skrawanie jego powierzchni narzędziem obróbczym. Obrabiany przedmiot mocowany jest w tym celu w uchwycie lub w kłach. Proces toczenia podzielony jest na rodzaj narzędzia, położenie osi obrotu przedmiotu, na kierunek ruchu posuwowego i na rodzaj powierzchni. Toczenie ze względu na rodzaj narzędzia dzieli się na punktowe, kształtowe i obwiedniowe. Toczenie zależne od położenia osi obrotu przedmiotu dzieli się na poziome i pionowe. Kierunek ruchu posuwowego dzieli pracę tokarki na wzdłużne, poprzeczne i kopiowe. Metody toczenia podzielone ze względu na rodzaj powierzchni wyróżnia toczenie zewnętrzne, czyli obtaczanie i toczenie wewnętrzne nazywane wytaczaniem lub roztaczaniem. Postęp technologiczny sprawił, że konwencjonalna tokarka zyskała wyposażenie elektroniczne, rozbudowaną funkcję oraz sterowanie numeryczne. Tokarki używane w przemyśle podzielone są na kłowe, uchwytowe, rewolwerowe, tarczowe, karuzelowe, zataczarki i automaty tokarskie jednowrzecionowe oraz wielowrzecionowe.
Zastosowanie tokarki
Tokarki używane do metalu mogą być stosowane na przykład do obróbki stali, mosiądzu, żelaza. Tokarka składa się z kilku głównych elementów takich jak suport, imak, konik, sprzęgło, koło posuwu, wzdłużny uchwyt. Technologia komputerowa stworzyła ogromny wachlarz możliwości funkcji i łatwość obsługi. Współczesne tokarki CNC, czyli sterowane komputerowo urządzenia, pozwalają operatorowi zaprogramowanie określonej funkcji w procesie obróbki. Po naciśnięciu odpowiedniego przycisku na klawiaturze numerycznej, tokarka CNC automatycznie ustawi właściwą głębokość i prędkość obrotów wrzeciona i wyznaczoną liczbę bitów dokładnie pod kątem prostym. Obecnie, tokarka CNC jest najczęściej używaną obrabiarką do metalu.
Źródło fotografii: https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/8/84/Watchmaker’s_lathe.jpg
Tokarki używane poprzez elektroniczne sterowanie zmniejszają możliwość błędu w ruchu narzędzi urządzenia. Wszystkie ruchy są sterowane elektronicznie, nie ma miejsca na błąd w obliczeniach, komputer po prostu podąża krok po kroku za wprowadzonymi procedurami. Chcąc zmodyfikować specyfikację wytwarzanego produktu, operator wprowadza nowy program w celu uzyskania pożądanego efektu. Wszystko jest o wiele prostsze, w porównaniu do urządzeń, które były sterowane manualnie.